Oppfordring!:)

Hei!

Nå sitte eg her på dataen i huset vårt og ser fram t ferie. D ska bli godt og komma hjem og slappa av! Med oss i teamet går d bra. I d sista har me vært ein del i Tromsø, bla. på fagdager på Fjellheim. I mårå og på onsdag ska me rondt på sygehjem her i byen, og d ser me fram t.

D eg egentligt ville skriva, va ein liden oppfordring. Går ud fra at alle huske Liv Marie så e så syge pga ME. Eg har ennå møje kontakt me morå, og eg va og besøkte na i sommarferien. Då va Liv Marie bjynt å bli litt bedre. Hu klarte å bevega på seg og tålte merr lys og lyd. Smerter har hu heller ikkje lenger. Men så jekk d nerøve ijenn, og nå e hu veldi dårlige. Hu blei 18 år for någen uger si, og hu orka ikkje at morå satt der inne ein gang. Tenk så forferdeligt, nå har hu låge syge i snart ett og et halvt år! D e heilt utroligt at d går an. Eg ville så gjerna at hu sko bli bedre, men d ser ikkje ud t å gå den rette veien. Alligavel må eg minna meg sjøl på d så står i Bibelen: "For ingen ting er umulig for Gud!" Eg håbe dåkk kan ver me og be for Liv Marie og familien hennas nå framøve. At hu må bli bedre og at Gud må styrka morå, faren og broren. Nå e d snart jul, og d tror eg di fleste av dåkk glede dåkk t. Ke slags jul e d di går i møde? Ennå ein jul uden Liv Marie. D må ver så ufatteligt tongt. Tenk, då året på Fjellheim nærma seg slutten, bjynte hu å bli bedre. Eg har tenkt ein del på kor møje me ba for na. Men nå når me e så langt vekke fra kverandre, e d nok lett å glømma na ud. Eg vett at d e mange så ber. Fortsett me d! Og så håbe eg at ennå flerre kan ver me og be om at hu ska bli friske. Men mest av alt: at Gud ska bevara henna og familien hos seg. D e tross alt d vikigaste.

Go jul t dåkk alle!:)

Hilsen Marianne.